Romanya’dan çok iyi bir film… Şu sıralar sinemalarda ama kısa sürede kalkması çok muhtemel. 2007 Cannes Altın Palmiye ödüllü bu filmin sinopsisine bakıp aldanmayın (çünkü çok sıradan bir öyküsü var) ve mutlaka görün derim.
Özellikle bir grup Türk sinemacıda görmekten bıktığım “uzun planlar çekmek=sanat ” hastalığının doğrusunun nasıl olması gerektiğini göstermesi açısından çok başarılı. Bir film uzun planları olunca iyi olmuyor, doğru tasarlandığında ve planların uzun olmasının belirli bir nedeni – amacı olduğunda iyi oluyor. Spoiler vermemek için bu kadar yazıyorum!
Filmi izledikten sonra aklıma gelen ilk şey, filmin çok iyi olduğu; diğer şey de, özgünlüğünün tartışılabilirliği idi. Evet kesinlikle çok iyi bir film. Gerçeklik ve gerginlik duygusunu son haddinde yaşayabiliyorsunuz ancak, bu filmi izledikten sonra, ben pekâlâ, “Bu film Dardenne kardeşlerin filmi,” diyebilirdim. Cannes’dan ödül alma rehberine dönüşen bu tarz filmlerin, yönetmen sinemasından çıkıp tür/ekol/akım sinemasına dönüşmesine getirdiğim eleştiri, belki de kişisel algım sonucunda oluşmuştur, bilemiyorum. Yumurta’da da, Nuri Bilge Ceylan ile benzer bağlantıları kurup, aynı şeyleri hissetmiştim. Yönetmene ait nüveyi kaybetmesek iyi olur.
İste ben o dediginiz filmlerden cok farkli buldum 4 Ay’i… sanirim orada ayriliyoruz…
Bugün yolda aklıma geldi. İnanılmaz etkileyici yemek sahnesini nasıl çekebildiklerini merak ettim. Bu kadar uzun magazin var mı? Yanlış hatırlamıyorsam o sahne 15 dakikalık tek çekimdi. Bir yerde, magazinlerin sadece 4 dakikalık olduğunu duymuştum. Bir bilginiz var mı?
10 dakikalik magazinler var 35 mm icin… o sahnenin 10 dakikadan uzun oldugunu sanmiyorum.